Wat wij ervan vinden:
Noem me Nathan van Catherine Castro en Quentin Zuttion is vertaald uit het Frans. Het gaat over Nathan die zich anders voelt, niet het meisje dat zijn ouders, klasgenoten en de wereld in hem zien. Hij voelt zich verraden door zijn lichaam, vooral wanneer hij borsten krijgt. Nathan haat zijn borsten. Hij haat zijn lichaam. Hij sluit zich af van vrienden en van zijn ouders, want die begrijpen hem niet.
Maar uiteindelijk, dankzij een psycholoog die hem vertelt dat wat hij voelt niet vreemd is en dat hij niet raar is, gaat het de goede kant op. Nathan kan beginnen aan zijn transitie en eindelijk gelukkig worden.
Het is helaas nogal stereotiep. Een waargebeurd verhaal, staat op de cover, ‘belangwekkend’. Maar ik denk niet dat je als trans persoon hier nu op zit te wachten. Gevoelens van genderdysforie en onzekerheid over jezelf en de reacties van de omgeving zijn herkenbaar, maar het boek focust vervolgens erg op de diagnose en het medische traject.
Het wordt erg uitleggerig. Wat doen de testosteroninjecties, wat gebeurt er bij de operatie? Dan verandert de taal plotseling ook. Zo lees je: “De resultaten variëren zowel esthetisch als functioneel. Het kost ongeveer 35.000 euro waarvan een deel eventueel vergoed wordt door de verzekering, afhankelijk van het pakket.” Is dat geschreven voor een trans jongere die op zoek is naar herkenning, of is het bedoeld voor diens ouders?
Het voelt uiteindelijk nogal dun en overbodig. Dit boek. Voor trans personen dan. Misschien werkt het voor cis-lezers. Voor de ouders. Misschien geeft het hen een beeld van de ervaringen die een trans persoon zou kunnen hebben. Met de aantekening dat dit dan een verhaal is, niet hét verhaal.
Door: Catherine CastroTaal: NederlandsEAN: 9789045125039Jaar: 2019Waar te vinden: Boekenwinkels en online webshops