“God kijkt door de buitenkant heen. Het gaat hem er niet om hoe je van buiten bent, zo oppervlakkig is hij niet. God kijkt niet naar wat je doet, maar naar hoe je van binnen bent. Mijn binnenkant is man, dat is wie ik ben en dat is wat God ziet”.
“Ik kom uit een strenggelovige gemeente met een strikte scheiding tussen jongens en meisjes. Jongenskleding mocht ik niet dragen, jongensgedrag werd van mij niet getolereerd. Regelmatig bad ik in de avond tot God of ik de volgende dag als jongetje wakker mocht worden, maar dat gebeurde nooit. In de tijd dat ik nog dacht dat ik lesbisch was, is er een periode geweest waarin ik niet meer naar de kerk ging. In de kerk waar ik opgroeide stond men afwijzend tegenover homoseksualiteit”.
JE MOEST EENS WETEN
“Toen ik wist dat ik man ben, kwam het verlangen om weer naar de kerk te gaan. Ik ben op internet gaan zoeken naar een kerk in de buurt die bij mij paste, en ik kwam uit bij een PKN-kerk. Ik heb daar in eerste instantie niks gezegd, ben er als Harro naar binnen gegaan. Die kerk was de enige plek waar ik mijzelf kon zijn. Niemand kende mij van vroeger, niemand wist iets van mijn verleden. Toen er geschilderd moest worden, stond ik daar met mijn kwast tussen de mannen. Ze hadden het over vrouwen. ‘Je moest eens weten’, dacht ik en schilderde lekker door. Na een poosje heb ik de dominee verteld dat ik transman ben. Ik heb gezegd dat ik lid van de gemeente wilde worden, maar dat ik eerst wilde weten hoe hij erover dacht. Het was geen probleem en we hebben een goed gesprek gehad. Binnen de bijbelstudiegroep waarin ik zit, heb ik het na een aantal bijeenkomsten ook verteld, aan de hand van het thema vrijheid. Ze reageerden goed en ik ben blij dat zij het weten. De rest van de gemeente weet het niet, dat zou ook niets toevoegen.
Een lied dat ik in deze kerk heb leren kennen is: ‘neem mij aan zoals ik ben, wek in mij wie ik zal zijn, druk uw zegel op mijn hart en leef in mij’. Dat is toch geniaal! Het lied zit heel dicht bij mij, als een steeds hernieuwde bevestiging. Ik heb het vertrouwen dat ik door God geaccepteerd word en dit lied is daar een bevestiging van. Voor mij is het zo dat God wil dat we tot ons recht komen en daaraan toets ik alles wat ik doe. Als vrouw kwam ik niet tot mijn recht. Ik had nauwelijks vrienden en had moeite met sociale contacten. Ik werkte en zat ’s avonds en in de weekenden alleen thuis, depressief. Ik maakte plannen om er een einde aan te maken”.
HOUDEN VAN JEZELF
“Als de keuze is: zelfmoord, ongelukkig verder leven of in transitie gaan, dan zal God toch dat laatste willen? Wat voor vader wil niet dat zijn kind tot zijn recht komt? In de Bijbel staat: ‘heb je naaste lief zoals jezelf’. Als vrouw kon ik niet van mijzelf houden en daardoor ook niet van anderen. Toen ik besloot mij aan te melden bij de VU, heb ik tegen God gezegd: “ik weet het niet meer, dit is de weg die ik denk te moeten gaan, laat U mij maar zien of het de juiste is”. Vanaf dat moment kreeg ik vrienden, werd ik opener, socialer en ben ik van mijzelf gaan houden. Dat bevestigt voor mij dat het goed is wat ik doe”.
(Tekst: Robert Witte)