Er wordt nu ook op Europees niveau gesproken over het verbeteren van zorg voor transgender personen. Zo werd donderdag 1 en vrijdag 2 februari in Brussel een conferentie gehouden over gezondheidszorg voor lesbische, homo, bi, transgender en intersekse (LHBTI) mensen. De conferentie vormde de afsluiting van een tweejarig project genaamd Health4LGBTI.
“Ze walgde ervan en weigerde me te behandelen”. Dit was de ervaring van een transgender man die zijn dokter vertelde dat hij een baby wilde. Helaas komen zulke reacties vaker voor, en daarom wilde Health4LGBTI dit probleem aanpakken. Het doel van dit project was het identificeren van behoeftes en problemen die LHBTI mensen hebben in de zorgverlening, en barrières die zorgverleners zelf ervaren in het verstrekken van goede zorg. Op basis hiervan zou een trainingsmodule voor zorgverleners worden ontwikkeld.
Het onderzoek
Het eerste stadium van het project bestond uit het verzamelen van informatie over gezondheidsproblemen en ervaringen van LHBTI mensen in 26 lidstaten, waaronder Nederland. Daarna werden LHBTI mensen en zorgverleners uit zes verschillende lidstaten (Polen, Italië, Verenigd Koninkrijk, België, Bulgarije en Litouwen) geïnterviewd.
Uit het onderzoek bleek dat er een gebrek aan kennis is aan de kant van zorgverleners en dat deze regelmatig niet doorhebben dat LHBTI mensen specifieke zorg nodig hebben. Daarnaast wordt er meestal vanuit gegaan dat een patiënt hetero en cisgender is, wat tot misverstanden kan leiden en een negatief gevoel voor de patiënt. Verder is er een groot tekort aan specialistische zorg en informatie voor LHBTI mensen.
De ‘T’ in ‘LHBTI’
Een kritisch punt op het project kan zijn dat LHBTI een zeer diverse groep is en dat ook binnen deze groep mensen verschillende behoeftes hebben. In het onderzoeksrapport wordt er gelukkig wel onderscheid gemaakt en worden behoeftes en ervaringen van LHB, T en I mensen apart van elkaar besproken. Er wordt ook meerdere keren op gewezen dat voor die laatste twee groepen nog een extra tekort aan kennis en begrip is en dat hier meer aan gedaan moet worden.
Voor transgender personen gaf het onderzoek aan dat er meer risico is op bepaalde (mentale) ziektes, verslaving en een grotere kans om mishandeld te worden. Daarnaast hebben transgender mensen extra contact met gezondheidszorg, omdat veel in transitie gaan. Daar kan ook onbegrip en discriminatie voorkomen. Een trans vrouw uit Oostenrijk vertelde het volgende: “Een trans vrouw ging naar de apotheek met een geldend recept. De apotheker accepteerde het recept niet en zei: ‘Jij krijgt geen vrouwelijke hormonen. Ik kan zien dat je een man bent.’” Zo waren er meer gevallen van discriminatie in het onderzoek naar voren gekomen.
Effect?
Op basis van de resultaten van het onderzoek en de interviews is dus uiteindelijk een nieuwe trainingsmodule ontwikkeld en uitgeprobeerd. De resultaten en de trainingsmodule zijn op de conferentie gepresenteerd aan 130 bezoekers uit 16 lidstaten, waaronder beleidsbepalers, LHBTI organisaties, WHO en EU ambtenaren en anti-discriminatie netwerken.
Het valt nog te bezien of al deze mensen ook daadwerkelijk verschil kunnen maken voor LHBTI mensen in Nederland en andere lidstaten, maar in ieder geval zijn meer mensen zich nu bewust van de problemen die deze groepen hebben in de zorg. Het is goed om te zien dat er moeite wordt gedaan om de situatie te verbeteren, zodat hopelijk steeds meer LHBTI mensen zonder problemen toegang hebben tot goede gezondheidszorg.
Voor meer informatie over het project en de rapporten kun je hier terecht
Bronnen: ec.europa.eu, EuroHealthNet.eu, ILGA Europe
Foto: MPD01605