Report Discrimination and Violence

Discriminatie is het ongelijk behandelen, achterstellen of uitsluiten van mensen op basis van (persoonlijke) kenmerken. Zo luidt de definitie van discriminatie volgens het College voor de Rechten van de Mens. Vertaald naar de ervaringen van transgender personen betekent dit dat het persoonlijke kenmerk transgender te zijn de reden is dat hen bijvoorbeeld een baan geweigerd wordt of dat ze met geweld worden bedreigd. Stereotypen en vooroordelen over trans personen zijn op zichzelf nog geen discriminatie, maar vormen wel de voedingsbodem ervoor.

Jazeker, je kunt altijd een melding doen, ook als je niet zeker weet of het wel discriminatie was. Het is voor veel mensen fijn om hun verhaal kwijt te kunnen. We kunnen vervolgens bekijken of we voor je kunnen bemiddelen. Als je dat wilt kunnen we ook voor jou contact opnemen met een antidiscriminatiebureau.

Ten eerste proberen we je te helpen bij wat jij hebt meegemaakt. We geven tips waar je terechtkunt, en soms bemiddelen we. Jouw melding komt daarnaast anoniem in onze statistieken. Met die cijfers kunnen we bij politici aandringen op een betere aanpak van discriminatie.

Wil je ook dat jouw melding bij een antidiscriminatiebureau terechtkomt? Dan sturen we je melding door, en word je teruggebeld (als je je nummer hebt doorgegeven) door het bureau in jouw regio. Zij kunnen ook bemiddelen voor jou, en wanneer nodig ook je bijstaan om het voorval voor te leggen aan het College voor de Rechten van de Mens voor een oordeel. Ook zullen zij je melding anoniem opnemen in hun statistieken.

Discriminatie kan overal in het dagelijks leven de kop opduiken, zelfs in de intieme kring. Enkele voorbeelden:

(CW: geweld, uitsluiting)

-Een man scheldt zijn onderbuurvrouw uit voor ‘vieze omgebouwde hoer’ sinds zij zichzelf zichtbaar als transgender persoon aan de buitenwereld toont.

-De voetbalclub waar een trans man wil gaan sporten weigert zijn lidmaatschap, omdat ze naar eigen zeggen ‘bang zijn dat ze zijn veiligheid op het veld en in de kleedkamer niet kunnen garanderen’.

-Een caissière begint te lachen wanneer jij je ID-bewijs toont bij het kopen van drank, omdat op de pasfoto een meisje staat terwijl je inmiddels een man bent.

-Een werkgever maakt de werknemer die al jaren in trouwe dienst is het werk onmogelijk nadat deze heeft verteld transgender te zijn en operaties te willen ondergaan.

-Het verzorgingstehuis weigert de transgender dochter van twee bejaarde ouders iets te vertellen over hun gezondheid, terwijl haar broers of zussen wel informatie krijgen.

-Een trans vrouw krijgt op een sollicitatiegesprek te horen dat mensen zoals zij slecht zijn voor de zaken, en dat zij daarom niet aangenomen zal worden.

-In een telefoongesprek met een ambtenaar van een overheidsinstantie word je, hoewel je meermaals aangeeft dat je als meneer wil worden aangesproken, toch steeds mevrouw genoemd.

-Het account van een trans man op een datingsite wordt zomaar stopgezet omdat anderen geklaagd hebben dat hij transgender is.

-Een verzekeraar weigert een levensverzekering zonder verklaring van de endocrinoloog dat zijn cliënt in goede gezondheid is.

-Een clubje jongeren bij de bushalte begint je uit te lachen vanwege je genderexpressie. Als je er iets van zegt, stapt één van hen op je af en zegt je te zullen afmaken als hij je nog eens tegenkomt.

Discriminatie kan zich dus in vele gedaanten voordoen, van een belediging (eerste voorbeeld) tot een bedreiging (laatste voorbeeld) of zelfs regelrecht geweld. Elk van deze vormen van discriminatie is een reden om melding te doen bij ons, een antidiscriminatiebureau en de politie.

Discriminatie is strafbaar. Ook belediging kan een strafbaar feit vormen. Of er voldoende grond is voor strafopvolging kan je laten beoordelen door de politie door aangifte te doen. Bel met Roze in Blauw op 088-1691234 of een aangifte doen zin heeft. Of het inderdaad voldoende strafbaar is en er voldoende zicht is op de dader. Is er sprake van geweld, brandstichting, vernieling of dreiging met geweld om wie je bent, neem dan altijd direct contact op met de politie. Geef ook aan bij de politie dat er sprake is van een hate crime. Daar volgen zwaardere straffen op.

Met de aangifte doe je een verzoek tot strafvervolging van de dader. De politie moet altijd je aangifte op nemen en zal je op de hoogte houden van wat er met je aangifte gebeurt. De politie doet naar aanleiding van jouw aangifte in de meeste gevallen onderzoek om de feiten boven tafel te krijgen. Het kan zijn dat de politie besluit om geen onderzoek in te stellen. Dat gebeurt wanneer de dader niet te vinden is of er al veel tijd verlopen is.

Slachtofferhulp (0900-0101) kan je bijstaan tijdens het strafproces en je kan er terecht voor emotionele steun en ondersteuning bij vergoeding van schade.

Wil je alleen dat de politie op de hoogte is van het voorval zodat ze bijvoorbeeld vaker in je buurt langskomen of alleen voor de statistieken? Doe dan alleen een melding. Dat kan ook anoniem. Met een melding verzoek je niet om strafvervolging. Je kan als getuige van discriminatie ook altijd melden.

Ja, ook als je getuige bent van discriminatie, kan je dit melden. Je hoeft het dus niet zelf te hebben meegemaakt.

Melden kan ook anoniem, en dat heeft zeker zin. Je melding wordt dan opgenomen in de statistieken. Jaarlijks publiceren antidiscriminatiebureaus, politie en Transgender Netwerk hun discriminatiecijfers. Deze cijfers zijn belangrijk voor lokale en nationale politici en beleidsmakers om een betere aanpak van discriminatie voor elkaar te krijgen. De politie gebruikt de meldingen ook voor de uitvoering, om bijvoorbeeld beter te beoordelen op welke plekken ze vaker langs moeten komen.

Transgender Netwerk verzamelt jaarlijks het aantal meldingen op grond van genderidentiteit, zoals geregistreerd is bij Transgender Netwerk en bij antidiscriminatiebureaus. Wanneer beschikbaar neemt zij ook gegevens mee van het College voor de Rechten voor de Mens, Openbaar Ministerie, de politie, en andere meldpunten zoals het meldpunt voor internetdiscriminatie. De laatste cijfers vind je hier.